Otur evlat...anlatayım derdimi:
Büyüklerin,
aşktan söz ederdi mi?
Gönül,sevdiğini birkez gördümü;
Kara çalı,güle döner be evlat...
Aşkın yarasıdır,gördüğün aklar,
Her telinde,gözden bir damla saklar.
Dili nağme olur,uc uca ekler
Yağı erir...kül e döner be evlat...
Deniz ortasında serap çekilir
Taşı harman edip,tohum ekilir
Kumdan tuğla yapıp,kale dikilir,
Kuru tahta;..sal a döner be evat...
Bak evlat;..şu güneş,canlıya gıda
Ve sevgidir... duyunca, yarinden nida
Bu da kara sevda,veda sız veda;
bir nebi ye...sola döner be evlat
Nebi KILIÇKAYA
Kategoriler
