Saklı tutulan bir
aşkın sığınağında
İnsan ne kadar esir olabilir ki,
Ömrü çürütmemek
aşkı mahkûm etmemek adına,
Yıkmalı Acıların bendini, kırmalı karanlıklara uzayan dallarını.
Hiç bir suskunlukla, barış imzalanmamalı
Onunda vardır bir bağışlayıcısı
Mağdur edilen
aşk ise, özgür bırakılmalı
Bencil bir sesin fısıltısı son bulmalı,
Aşka giden yolda, uğultular kesilmeli.
Sen;
Yüreğimdeki yaşamın kaynağı, can suyu
Şimdi o suyu bulandırmalıyım?
Sen terk edip giden,
Gidene dur demek gurursuzlukmuş
Olsun,
—Ben sana gitme diyorum
Ey sevdasına bel bağladığım
Ayrılık yolculuğuna çıkma
Gel otur gönül evime beni bu dertten kurtar
Bir cana daha vermek istemiyorum.
Acıya, ağıda doyan yüreğim kan ağlamasın
Sevdada kör dövüşü hep kaybedenindir.
Biz ki, kine meyletmeyen yürekleriz
Hani gülistanımız hani sefamız?
Mutluluğu istemek arsızlık değil ki,
Yine içimdeki yokluğuna bahaneler buluyorum
Her bir sözün ayrı umut, ayrı bir kavuşmaydı.
Sen ki gönül bağımı kesip, biz olmaya son verdin
Olsun be gözüm olsun her sözün eri olamaz
Yılgınlığa tutunmaz bu kervan sürgüne de gider.
Özlem ÇETİN
07.04.2014 Manisa
Kategoriler
