Alaca karanlığın sessiz okşayışından şiirler yazıyorum
Senin için, kendim için ve asıl olan
aşkımız için
Köhne yüreğimde ki paslı kelepçeleri unutup
Karanlığın azabında kurtulmak için...
Sevgi girsin,
aşk girsin diye
Yürek dehlizlerimden ölümü savmak
Seni yaşamak için ölümü unutmaya kalkıyorum
İhanet çizgilerini siliyorum bir bir
Görünüm haritalarımdan,
Senli olmak için kelimelerim nagehan anlamlaşırken
Bir b
aşka bir yanım
aşkınla güneşleniyor.
Şiirlere değer olmak hafif bir bakışınla
Denk olmaktır hayata, beni baş karakter yapan
Aslı seninle örgeleşen, imgeleşen
Sonsuz bir masalın yoksul kahramanıydım
Yoksulluk değil miydi imkânsızlık
Çat kapı önümüze sunan?
Sami Arlan..