yemyeşil ağaçlara bakıyorum
kımıl kımıl yapraklar
senin düşlerin mi büyüyor
benim özlemim mi
ağacın en ince ucunda
hüznü ötüşen kuş
kırmızı gülümsüyor gelincik
aşkla dokunuyor esinti
göle düşmüş bir gül
avuçları açık nilüfer
sana düşmüş bana
kor parçası kalem
bu hasret yazılır mı
çiçeklense bütün ağaçlar
anlatamaz sendeki pembeliği
hep sağanak yağmur öncesi
büyüyorsun
tohum nasıl toprağı yararak büyürse
aşk yazıyor
taneleşen ekinde
13. 7. 1991 / Nazik Gülünay