Bir sevda vardır yaşanmış mecburiyetlerde
Karanlıkta olmayan gölge gibi
Salınır dururu yüreğinde
Hüzün hiç eksik olmaz
Gözlerin nemli
Gözyaşlarından parlayan yanaklar
Islak durur yerinde
Bırak öyle kalsın iz yapsın bu damla
Acıdır hatıralar
Andıkça yutkunamaz insan
Sevdiğini kaybedince
İşte o an kırık bir daldır yaşam
Yanlış doğru bunun neresinde
Bir fısıltıdır kaplar
Ruhların boşaldığı o yerde
Dudaklar kurur
Dilinle bile ıslatamazsın
Öpmeye hasrettir onun
Yokluğu
Artık alemde ne ölüyüz nede diri
Geçmişin gölgesinde
Ne duruyorsun hala yürü
Gelgitler sarsmış sevdamızı
Geleceğe aktarmışız yaşantımızı
Yaşayacaklarımızın heyecanı sarmış bedeni
Sonsuzluk aleminde sevdiğim güzel gezerken
Sen ve birde ben şiirlerde konu olmuşuz
Düşen yaprak misali
Rüzgarın esişine kapılmış uçuyoruz
Boşlukta
Düşmeye yakın gözlerimi açtım
Ter içinde kalmışım bak
Titriyorum hala yatağın içinde
Günahını da sevabını da
Atı verdim dünya yüzüne
Ne dualar yaptım bilir misin
Tüm canlılar onun için zikir peşinde
Mevsim mevsim seslenir yürekler
Ne sesler gelir gökyüzünde ve hatta yerin dibinde
Doğmuş canlı cansızlar yapıyor bak
Zaman içinde kulaklarıma gelen uğultulu
Aşkla yapılan zikir
Bahattin Tonbul
6.6.2011