“şahan bir gecenin yalnız esmerliğini kurdum mevkisine aklımın
günahın soruşturulmuş sevinçlerini imrendim
apoletli adımlarıyla koşuyordu öfkem
susmanın korkuluklarını taşıdı yüzüme
katır inatlı sadakatini koştum cürümümün
incinmiş meleklerini gördüm yol boyu ömrümün
fidyemi ödeyen elim koptu kaç kez
kaç kez yoldum sana bilmiyordum
seni sevmenin ağır kadrini”
I.
sevdasıyla dirilen bir vakti
kuşandım kuşkusuz
içinde iz boyu sen vardın
sen ve seni sevmenin aklı vardı
ilk gözlerimde başladın mutlanmaya
her şeyin darısı başıma oldu
çünkü içimde senden büyüyen
aşkın
esenliğim olup çağrılıyordum sana
dünkü bu zamanda yoktum hiç
sen yoksun diye yaşanmıyordu zaman
adımı adının içine soydum
münhal yalnızlıklarımı kesip aldım
hayatımın hepsini adadım sana
gül mikyasınca yokladım ellerini
eğildim dikenlerinin görkeminde
her nefesimle sunuldu kokun
rüzgarını katarak
aşkın
savruldu dağlarıma
şimdi görklü bu sevdanın
hayrını diliyorum ömrüne
sen ey sevgi-lime olan zaman
bedeviliğime ver hoyratlığımı
aşkına olan imanıma
isrası olsun adımlarım
aşkınsa miracım
Kategoriler
