yalnızlığa susamış bir çiçek gibiyim şimdi,
Kupkuru yapraklarım...
Sevginle solmuş taç yapraklarım...
Acı çeken şair gibi yüreğim...
Derler ya çeken bilir.
Yeşeren her tomurcuğum ölü doğar,
Kimsesiz dünyaya.
Çiçekler küser oldu yaşama.
Ellerinde hayat bulacağı bir tek sevgili bile,
Kalmamış ki...
Karanlığa açar olmuşlar filizlerini
Kan ağlar olmuş güller,
Öfke kusar olmuş laleler,
Papatyalar yine bembeyaz ama bu sefer tıpkı,
Bir kefen giymiş gibi...
Karanfiller sabredemez olmuş...
Tüm çiçekler açmadan solmuş...
Tıpkı yalan
aşklar gibi..
Kategoriler
