Aşkın
aşkın oldu bende
Bülbülün çırpınışı yalan imiş
Benim
aşk ateşim cümle alemde
Odunu kömür eden kıvılcımlı ateş imiş
Odun yandı yaslandı karardı
Ben yandım yaşlandım saçlarım ağardı
Aşk şarabından içtim
Gönlüm dalgalandı
Mecnun oldu gönül yine de
aşkı arar
Ciğerimin dumanı gözlerimden yaş olur çıkar
Bilemem bu gönül daha ne arar
Aşıkın
aşkı her dem uzakta imiş
Ruh kuşu uçarsa bir gün bedenden
Konacak dal bulur
Baharı arar
Bahçede bir güle rastlarsa eğer
O inler sen ne güzel ötüyormuş bu kuş dersin
Semazenler döner alemler döner
Bir garip dönüştür hep tekrar eder
Bizi terk edenden yoksa bir haber
Yokluğunda yoku bulasım gelir
Kıvılcımlar çıkar pınarlarımdan.
Mehmet Akif Tiryaki