Yar...
Yaprağı kopartıp
Tutunduğu dalı
Hiç acımadan kırarken
Gülün meramından
Bihaber olup yaşarken
Laleden
Hiç anlamaz ve
Melalinde yaşamazken
Kuşun
Kanadını kırıp
Bir tarafa atarken
Köpeği çağırırken
Garip bir şekilde
Zalimin iştahının
Kabardığını görürken
Çok içerlemiştim
Demek ki bahtım
Böyleymiş dedim
Yıllardır sukut
Etmeyi öğrenmiştim
Lakin ne zaman
Bir nefeste edep
Ve nezaketi
Kalbi hassasiyeti
Görsem içim titrer
Bir insan
Onsuz nereye gider
Kul olmaktan mı?
Söz eder, takva
Kalbi hassasiyet
Değil midir yar
Beşer, insan olmak
İçin gayret etmeli
Farkında lığa erişince
Kime ait olduğunu bilmeli
Bir b
aşka
Yol mu var
aşkta dirilmeli...
Mustafa Cilasun