Sevda nedir diye sorana sözüm,
Onu ne sen, ne ben, ne bir b
aşkası;
Yürek bahçesine girenler anlar.
Aklın sustuğu yerde gönlüyle,
Gönlünün sonunda bütün ömrüyle;
Hakkı, hakikati görenler anlar.
Önüne geleni koklayan bilmez,
Seven yüreği oklayanlar bilmez,
Mazlumlar için gül derenler anlar.
Sözü söze ulayanlar değil de,
Aşkı dillerine dolayanlar değil;
Her çileye göğüs gerenler anlar.
Halden anlamaza tesiri yoktur,
Bu yolda kaybolan, çıldıran çoktur,
Belki de keklikler, cerenler anlar.
Temelsiz sohbetle vakit bitiren,
Anlamaz kendini tende yitiren,
O yolda ermişler, erenler anlar.
İbrahim TAŞ