Güneşten kopan har kümelerine
Yazılı
Kendi levhasını okumadan ilerliyordu
Kara bulutlar beyaza yenilmişken
Değer biçim biçim dökülüyordu
Yağmur cennetinden
Yeryüzüne
Zannederdi ki gökyüzü hep beyazdı eskiden
Derinden bir titreyiş sarmışken bedenini
Gözleri kendi tarafından sınanır
Gönül bağına değdi mi diye
Duymayan kulak cisimleri tıpaçlara bağlı
Döndür döndür
Ulaşırsın
aşka
Benzetmeler düzeneği laf olsun
Görmekten yanayım kişisel öncüleri
Kaygı mı?
Nasılsa her
aşk kendi yankısında son bulur
...