Aşk Şiirleri

Sevgi Irmağı

Sevgilerle dolupta, taşınca tüm gönüller
Mecrasını şaşırır gözlerden akan yaşlar...
Kalplere hüzün çöker, solunca gonca güller
Hülyalarda da kalmaz, tükenmeyen telâşlar...

Taşarsa savağından sevgiler düz ovaya,
Susayan gönülleri, sular ya doya, doya...
Haydi herkes katılsın sevgi dolu konvoya,
Yaşamanın anlamı, bu sevgilerle başlar...

Sevdayı bu alemden, hangi güç kaldıracak?
Bu bomboş fikirlere, bilmem kim aldıracak?
Boşalmış gönülleri bu ırmak dolduracak,
Gark olunca sevgiye, düzelir çatık kaşlar...

Sevmişse deli gönül, bağlar mı onu eller?
Hicransa hep görünen, o sayfayı kim beller?
Akan gözyaşlarının mecrasıysa yâdeller,
Sevgiler açar yolu, kapatmışlarsa taşlar...

Sevgiye uzananı kim çeker ki geriye?
Gönüllerde yer yoksa, bir nebze hoş görüye!
Cam gibi temiz kalpler, boyanmışsa griye
Biterse tüm sevgiler, ne çizer ki nakkaşlar? ...

Antalya-2010/06

TDK:

mecra: su yatağı, akar
gark: suya batma, boğulma
nebze: az miktar, cüz'i
nakkaş: bezekçi, süslemeci, duvar rssamı...

Halil Şakir Taşçıoğlu