Çok, çok uzun seneler önce,
Daha tertemizken dünya,
Bir yağmur damlasını getirdi,
Yemyeşil yamaçlardan savurdu
Sımsıcak dağ rüzgârları...
Savurdu sıcak ellerinden...
Uykudaydı sevgi tohumları,
Derin uykuda...
Henüz çatlamamıştı kabukları,
Tatmamıştı bu duyguları daha...
Mışıl mışıl, dalgın uzanmıştı kırlara...
Savrulan yağmur damlası okşayınca yüzünü,
Aralayıp gözlerini gerindi,
Tüm renkler süsledi gül yüzünü...
Ş
aşkın, toparlandı gülümseyerek...
Isıttı güneş...
Gökkuşağı, saçlarında ışıldadı...
Çatladı kabuğu...
Yıldızlar serpildi dört tarafa,
Uzandı kolları göklere,
Parmaklarında sevgi kandilleri yandı.
Aydınlandı kâinat...
Sevgi melekleri uçuştu kanat kanat...
Çiçekler,
aşk şarkıları mırıldandı.
Ağaçlardan döküldü notalar...
Tüm kalpler sevgiyle aydınlandı...
Işıldadı gözler, yürekler yandı...
Sevdalılar
aşka kandı...
Hâlenur Kor