Gecenin kara olmasını seviyorum.
Kara asildir. Kara matemdir. Biliyorum.
Asaleti de, matemi de seviyorum...
Seviyorum; matemle pürgülü dünyayı...
Dolmasını şevklerin, dolanmasını alevin
Siyaha inat güneşin saklanışını,
Seziyorum.
Seviyorum; renkleri ödünç alışını yıldızların,
Öksüz kalan gökyüzünün hüzünlenişini...
Muzip dolunayın göz kırparak,
Göz süzmesini nebata ve onları celbedişini..
Gecenin en merhametli anında,
Duygular kadife kanatlarıyla yanımda...
Seviyorum; ab-ı hayat suyunun,
Hasretli sahillere vuruşunu kana kana.
Seviyorum; kırmızı yanağını kirazın,
Öperek okşayan yaprağını sevdalıca..
Gölgemde parketti bana sokularak,
And içmişçesine, peşimde dolanacak...
Seviyorum; coşkun yolların,
Güvenerek güzel günlere uyumasını...
Birbirine göz ederek uzaktan,
Dağların saadeti anışını...
Hoş kalpli zamanın munis gözleri,
Duyguları afsunladı. Gönençliydi sözleri...
Seviyorum; aklımın fildişi kulesinden,
Herkese, herşeye sevgi tayfları uçurmayı...
Yansımaları
aşk odunda damıtarak,
Bir ülke kuruyorum...
Payitahtına da kuruluyorum...
S. Edip Yörükoğlu
Kategoriler
