Aşk Şiirleri

ey çocuk! ağlatılmış, kanatılmış , yorulmuş
kime atıyorsun taşlarını
bir sevgi kuşu kanatlanıyor bak ayakaltından
yok sayılan bir halkın üzerinden
senin al yeşil örtünden
al yeşil örtülülere
onların da senin gibi çocukları var
onların da yemenileri al yeşil oyalı anaları var!

ve yine gözü yaşlı bir anne büyüttü öğretmenleri
nice yokluklara göğüs gererek
nice katıksız ekmeklerle
katıkları yoksunluk
katıkları hüzün
katıkları acıydı

bilsen nasıl ağır tüterdi bacalardan zehir dumanlar
nasıl öksürürlerdi, yarası kanatılmış evlerde
eskitilmiş bir kilim gibi dururlardı ayakaltında
çabalar dururlardı ellerini örmeye
nasıl feda ederlerdi can gözlerini
uykusuz gözlerle sabahları ederek
bir ışık arayarak karanlık odalarda

bilir misin kimi öldürdüğünü
o öldürdüğün inanki sensin
senin kara kara bakan gözlerin
kalemi eksik ellerin, kitabın
vuruyorsun güneşe hasret gözlerini
bölmeye yeminli ayaklarından çekilen toprağı

bir zümrüd -ü anka kuşu gördün mü çocuk
cümle renkleri kanatlarında toplamış
denedin mi böyle bir masal kuşu olmayı
kafdağından aşıp gelmiş
sevgi tohumları saçmış
kan rengi topraklara!

20. 11. 2012 / Nazik Gülünay