Sözde sevgi denilen mağnada ..
Yerine; koskocaman hüzün kaldı ..
Buda bana ençok sevdiklerimden yadigardı...
Herkes bir alem olmuş ,dünyamı daralmış ,
Yoksa insanlar bu dünyadanmı uzaklaşmış!?..
Herkes kendinden kaçar olmuş ..
Etrafıma baktığımda, okadar kalabalıktan,
Birkaç sayılı adam kalmış ..
Alayını ver yansın, insanlıktan nasip, eser kalmamış...
Herkes kendine yanar ağlamış..
Kimse kimseyi sorar olmamış..
Bir avuç sevgiyi bilene çıkar sarmış ..
Verilen selamın bilene bir zarf ..
Mektup parası kadar değeri kalmamış ..
İnsanlık yolunu şaşırmış!!??...
Oysaki eskiden öylemiydi !!..
Herkes birbirini arar idi..
Hiç karşılıksız sırf sevgidendi ..
Arayıp sordukları özlemlerindendi..
Birkaç kuruş kenera attılarmı
Birde etraflarının söküğünü yamarlardı
Kendilerince !!...
Birazcık paçalarını düzelttilermi,
Akrabalarının paçalarını yamarlardı !!..
Elde avuçta ne varsa kendilerince,
Hep iyilik yaparlardı!...
Buda onların insanlıklarındandı!!..
Buda onların İnsan olduklarındandı...
Hey gidi dünya !?..
İnsan olmak bu aleme ..
Bu aleme.
O kadar darmı !?..insan olmak!!..
İnsan olmak!!..Sevgiden gayrı....
06 / 01 / 2015 . Lüxemburg`dan...
Şairin Sitemizdeki Diğer Şiirleri
Yorumlar
| Dönüs | 23 Haziran 2015 |
Bu $iir benim saygilar neden böyle gereksinim duydunuz... Saygilarimla... |
Yorum Yaz