kendi yüreğine yabancı
bitiremediğim bir ışık sonrası
karışacak olursam beni affedin
uyurken öpülmüş biri olarak söylüyorum
defnedin beni sevgiler uygarlığına
bilmiyorum
gelecek daha fazla
aşklar sonrası sevgiyi küçümseyen
bütün çabaların sessiz yürüyüşüne
katılmamı istiyorsanız eğer
sizin olsun yeni değerler
kısa harfli çiziklerle ağaçlara oyulan
eski neslin çocuklarıyız biz
gözlerimi kapattığımda eski köprü
eski yol
eski nehirlerin ilk bulutlarıyla yıkanmış
taze duygularını gökyüzüne iten
suya düşen yansımasını sevgilisi sayan
eski neslin çocuklarıyız biz
bir ağaç ağlasa boyu uzamaz
kendi ıssızlığından sağıp toprağa veren
karıncalara karışan hislerini
anlaşılmasın diye sıkıca tutan
kalbi kırık bir orman olamam
gün ışığını çıplak tepelere taşıyan
eski neslin çocuklarıyız biz
artık bir anlamı kalmadı ellerinizin
dokusunu yitirmiş sevinçler panayırında
iç içe geçmiş yalnızlığımızı örten
yeni duygusuzluk provaları neşrediliyor
bu hayal sahnesinde
izlediğini alkışlayan aynaların eski çocuklarıyız biz.