Ey
aşk kokulu sevgili...
Güneşin doğduğu yere kurdum hayalini...
Öfkemi sınıyorum;
Günün batışına saklarken özlemleri...
Yalnızlık yükü çöktü üstüme,
Bir murat ülkesinde...
Bir gönül vardı, övündüğüm;
O da sızlıyor ölümüne...
Biliyorum, aklında;
Kalbini bağışladığının izleri mevcut.
Kalbini kazanmak yersiz,
Aklına girmeye çalışmak sebepsiz...
Amini olmayan bir duaya daldık,
Dünyana, kızgın güneş gibi abandık...
Zor!!!...
Bu işe şans vermez, senin aklın;
Yalandan da olsa,
B
aşkasına çarpmaz kalbin...