vakit koyu bir geceye
davet edildiğimiz an
ayışığı vuruyor pencereme
yüzünün bir yarısı
ağlıyor öbür yarısına yüzümün
hep böyle zamanlarda
ölürüm diye korkardım
oysa
kaç hüzün, kaç keder tüketmiştim
yarım kalan öykülerimde
merhametine sığındığım Rabbim
bana küsmüş diye düşündüm
belki de bu yüzden
hep yalnızlığımda boğuldum
hani kız çocukları
neden babalarını çok sever diye
sormuştun anılarımı ağlatarak
ben sana diyemedim
içimin bunca uzağındayken
bütün kırgınlıklarıma ve yaralarıma karşın
babamın soluğu olmadan
ısıtamadığımı aynalarada donan yüzümü
bazen uyumak ve hiç uyanmak istiyorum
sonra sen geliyorsun aklıma
Rabbim seni gönderdiyse
bir nedeni bir bildiği vardı elbet
ki sen en sevgili
tahammül edemediğim acıla...
...
Şairin Sitemizdeki Diğer Şiirleri
Yorumlar
Henüz kimse tarafından yorum yapılmamış.
Yorum Yaz