İki aileyi birbirine bağlamada
Kopuktu bütün ilmekler
Farklı dünyalardaydı her iki toplum
Tek mutlu olan vardı
Seven ve sevilen
Gerçek mutluluk mu?desem
Anlamak kolay değil
Gülüyordu her ikisi birden
Biliyorlardı tüm acıları içten
Yaşadılar aç susuz yolsuz izsiz gezerken
Kalpleri de sevmişti birbirini istemeden
Tanrım anladı ve aldı aniden
Sevdayı
aşkı yaktı
Hasretle ayrılıkla ateşledi
Gönüllerini
Birini sanal,diğerini sonsuz aleme itekledi
Hala anlamadılar gerçek sevdayı
Ve sevgiyi
Mutluluk çubuğu bağladı her ikisini
Ayırttı felek bedenlerini
Biri toprak olurken diğeri ateş içindeydi
Yandı yıllarca kavuşmak için
Nice sevgililer günü geçti hayatlarından
Doyamadılar biri birilerine
Yaşarken
Kördüğüm olmuş yürekleri
Kopuverdi aniden
Fırtınalar dinmek bilmedi düşüncelerinde
Gece karanlıkta kaldı hayalleri
Sis kaplamıştı rüyalarını
Dudakları kurumuş
Çölde susuz kalmış insan misali
Yandı çatladı durmadan ses telleri
Konuşamaz oldu,tutulu verdi
Hatta gitti bir sabah haber vermeden
Kayboluverdi sevgilimin
Mis kokan o son nefesi
Bahattin Tonbul
14.2.2010