Bana öyle bir
aşk verdin ki
Sevgilerin en üst doruğunda bıraktın
Ateşi hiç sönmeyen
Dumanı çıkmayan
Kokusu olmayan
Bir közdü sanki
İçten içe yanıyordu
El vuramıyordu
Tanıyıp görenler bilenler
Duydukça tüyler ürpertiyordu
Okudukça
Gözyaşları dinmek bilmiyordu
Büyüyordu
O kıp kızıl alevler üstünde
Gönüllerde yaşayan bu sevda
Geleceğe rehber oluyordu
Sevgilim
Bana öyle bir tat verdin ki
Dudaklarımın arasında erittiğim
O günlerin
Lezzeti bamb
aşkaydı
Ayrıca ağzıma değişik bir koku
Apayrı ferahlık veriyordu
Sanki bin bir çiçekten toplanmıştı
Han zer balı gibi
Belki de ondan daha değerli
Doğal bir tattı da ondan
Sevdiğim
Bana öyle bir acı verdin ki
Kezzap attın sanki suratıma
Gözlerimi eritti
Gidişinle parçaladın yüreğimi
Beynimi dağıttı
Bedenime sapladığın hançerin
Haddi hesabı yok rüyalarımda
Karanlıkta yürüyemez oldum
Sırtımdan saplanan kahpe kurşunu
Çıkarttırmadım
Sana olan sevgimi kaybederim diye
Acıların ilk günler dayanılmazdı
Ama şimdi alıştı ruhum
Acısız yaşayamam artık
Bırakın dolaşsın bedenimin her bir yanını
Ta ki sana kavuşana kadar
Bahattin Tonbul
3.7.2010