Doğarken aldığım ilk nefesim ilk güneşim
Seni b
aşka dünyalardan görüp gelmişim
Sesini duyduğun ilk ağlayan adam benim
Amansız acıların gülüşü içindeyim
Sana gelmeden çok önce sevmeyi öğrendim
Yolcuların içinde en hazin olanı bendim
Ruhumun en derinlerinde gözle görünmezdin
En uzaktaki titrek gözlü yıldız sendin
Nice
aşklar yanıp söndü gönlümün içinde
Seni sevip sevmememin yok gerekcesi de
Dönerim dünya misali güneşle birlikte
Yaratan yazmış ikimizi bir tek deftere
Neyim var neyim yoksa herşeyimi bıraktım
Sana kavuşabilmek bir tek oydu amacım
Yürümedim çağların üzerinden atladım
Ulaştım zannettiğimde en uzaklardaydın
Bil hisset ne dediğimi neler çektiğimi
Sana tutsak eden nedir böyle yüreğimi
Atardamar gibi besler sevgin benliğimi
Durdurmak istersen beni,esirge sevgini
Bendeki
aşklar bir değil ki binleri aştı
Aklanmıyor yüreğim kanınla kanlandı
Dönüp bakmaz gönlüm
aşklarım geride kaldı
Ruhumun bahçelerinde ayrı ayrı mezarları
Yeni doğan çocuk nasıl kahkaha atarsa
Güller öğrenmeden tomurcuklanıp açarsa
Kendi kokularını kendileri yayarsa
Sevgim oralardan gelir yoktur buralarda
Kazanmıştım sevgini öncesizden doğmadan
Aksi olsa günü gün ederdim yorulmadan
Yüzerek geçmişim kor ateşli ırmaklardan
Ayrılık lanetini indir omuzlarımdan
Dünya Şairi Yunus Öztürk
Kategoriler
