Yeryüzünde kuşlar intihar ediyor
Ben gökyüzünde Noir Désir'den
"Le Vent Nous Portera" dinliyorum.
Bugünlerde çokça Fransızca ağladığımdan
Unuttum Türkçe ölmeyi.
Hiçbir dilde gülemiyorum
Hiçbir din müsade etmiyor ölmeme
Oysa ölüm; dinlerin yasakladığı kadar kötü bir şey değil aslında
Anılar demini almış ise
Katran karası bir gecenin koynunda.
Koynumda zehirli yılanlar
Koynumda akrepler
Sırtımda sırtlanlar var benim
Adına
aşk dediğim.
Ey kadın!
İzinsiz gezersin en güzel düşlerimde
Düşürürsün sonra, solarsın gülüşlerimde
Acıtan
Ama öldürmeyen bir şarkı olursun dilimde
Ki dilim; sana okuyamadığım şiirler barındırıyor içinde
Gitme.
Tenhalaşır bu yerler,
Bu iskele, bu deniz
Birbirine can veren ümitler
Boğulur birbiri içinde.
Gitme.
Kuşlar da vazgeçmiyor ölmekten.
Serdar Barık
Yazarın Notu:
Uyuşmuş zihinlerimizde bu denli hızlı geçerken zaman, hayatın ibresi kaçtaydı ve bir hayat kaç yerinden kırılıp, kaç yerinden yapıştırılırsa yaşama sevinci yüzde kaç oranında artardı?
Bu bir soru değil, sorundur.
Kategoriler
