bana uzattığın o mis kokan ellerine
bir uçurumun dibindeymiş gibi sarıldım.
bakışlarını armağan ettiğin gözlerine
karanlığın içinde bir damla ışığı görmüş gibi baktım.
hiç ümidi kalmamış bir
aşk hastasıyken
kalbinin atışlarını duydum en derinden...
yaşama umudumu geri getirdin ruhuma,
akan damlalarca gözyaşımı
mutluluğa dönüştün gülüşlerinle.
özlemeyi unuttuğum sonbaharı özledim seninle,
ve ağaçta kalan son yeşil yaprağı,
bir dahaki bahara saklamayı hatırlattın...
bunların hepsini yanımda değilken,
sevgilim olmadan yaptın gözbebeğim!
bir de sevgilim olsan,
neler yapacaksın kimbilir?..