Ey hüznü zehrini mey diye içtiğim
Bana ne hal kıldın ki? İçtim ben bu zehri?
Senin
aşkın diye hasretini seçtiğim
Bana bu hasret mi reva kıldığın, bundan kerri?
İçimdeki ateşe istemem bir ilaç senden
Bana ilaç diye yine hasretini verir tabibim
Ben ki şaşmışım, bu mekân ile demden
Ol zamanda ve demde, sensin bana ey Habibem
Ne yollar aşardım ahududu gözlerindeki bakışına
Ben, ben olalı yine sende buldum vuku hayat
Sende mahkûmdur, kurbandır bu can kirpiğine kaşına
Ben bende midir, nedir bu hal-i can heyhat ki ne heyhat
Sendeki bu
aşk bu canı yaktıysa neylesin bu Abdi fakir...