Aşk Şiirleri

Yine serin sularında yıkandı sevdalar
Sen mi yolladın bu son mektupları
Özlü sözlü paylaşıyorduk hani
Yine yoksun buz tutan ellerimde
Islak kaldı düşlerim
Aşk istemez ki
Bazen sevdalar da doymaz
Boş ver be arkadaş
Hasret çekmekle yaşlanır

Yalnızlık çökmüş gözlerimin kuytularına
Her şeyden öncesi zamanı geçmiş
Saatler dönüyor hal
Durmasını bekleyeceğiz mi bu zamanın
Bitince neye yarar hayat
Kör uçurumlarında
Kim kalır ki buralarda
Daha mı bekleyeceksin
Sonra yalnızlığı seçeceksin
Şimdi nasılız
Şimdiye kadar olan zaman gibi değil mi

Bana sevgini ver yeter
Başka ne isteyebilirim ki
Tam sevdiğimi sanmışken
Hüsran bulutları yağdı üzerime
Terk edildim aniden
Ne zaman sevdiğimi söylesem
Sevdalarımızı gördük ıslak gözlerde
Biz de yaşamadık kör uçurumlarda
Sevgimi verdim hep, nafile

Yıkılıyorum ve düşüyorum bir boşluğa sanki
Bitmeyen bir yolculukta gibiyim
Acılar düğümlendi boğazımda
Nefes bile alamıyorum
Yaşadıklarımı unutturacak bir sevgi istiyordum
Döndüm kaldım mevlana gibi olduğum yerde
Elbet bir gün düşeceğim
Mevlam sabırlar versin
Benim olsun sevdiğim

En ucundayım sınırsız gökyüzünün
Yalan hayatın kollarına, yine yalnızca
Kaybolan yıllarımı özlüyorum
Canım dedim hep canım bildiklerime
Hani nerede kaldılar
Ay yok yıldızlar suskun bu gece
Kim bilir hangi sabahındayız kör yaşamın
Yıldızları yan yana getirsen
İsmini yazabilir misin geceye
Ay bile suskundur
Sildim eski sevgileri defterimden
İşte böyle hayat
Ay dost oldu bu gece
Saklambacın çocuksu düşlerinde
Yaşamak zaten oyun değil mi
Bu yalan dünyada
Yalın ayak gözü yaşlı
Seviyor mu sevmiyor mu diye söyleştik
Yıldız kümelerinin papatyalarıyla
Dünyanın sonu mu geldi
Hani aşk nerede kaldı
Anladım ki yok sevda na mevcut
Sevgiden de bir eser kalmadı mı bu gecede
Ben seni dinmeyen fırtınalara inat sevdim
Asla etkilenmedim hırçın rüzgarlarından
Umudumu yitirmedim ben
Geleceğe umutla baktım

Seni dinlemeye geldim yine
Gözlerine baktım buğuluydu
Sevginin bedelini sevmekten yana kullandım hep
Gülmek de benden uzak artık
Borçlu mu kaldık birbirimize
Sadece gülümse yeter
Öpmek istedim bir kez mektubun dudaklarından
Çeviremedim bile çatlayan sayfalarını
Meğer zamanı bitmiş hayatın
Seviyor sevmiyor satırları vardı içinde
Vakti durduramıyoruz artık
Yalancı geliyor hep bana
Tamiri mümkün mü ki saatlerin
Sensiz geçen boş zamanıma acıyorum
Keşke yanımda olsaydın diye
Sadece bir elini tutabilir miydim yelkovanın
Numaraları boşa çeviriyor akrep zamanın
Dert etme sen de boş ver
Korkmamalıyım sevmekten
Aşk pınarları kurumadı bende
Hala duvarlarım ıslak
Meğer son satırlarına gelmişiz mektuplarımın
Bir pul kadar değeri yok muydu sevginin
Alnıma yapıştırdın giderken, al bu senin diye
Artık kıymeti kalmadı yaşamın
Sen de mutlu ol yeter

Behçet Bük 750/14.3.2015