Hiç, bir kez olsun sensizlik kavramının ne kadar ağır olduğunu düşündün mü ?
Şuan beni uçurumun en ucunda bıraktın ve dizlerimin bağı adeta çözülmüş gibi.
Uçurumun tepesinden aşşağıya baktığımda korkudan daha fazlasını hissettim.
O an önemli olan sendin, senin benim yanımda olman gerektiği...
Çaresizce haykırışlarımı kim duyabilir ?
Sensiz bir dünyayı kim düşünebilir?
Pencereme oturup sokağın ucunda seni benden b
aşka kim bekleyebilir ?
Bu soruların cevabını bana zaman değil senin vermen gerekir.
Ne uçurumlar nede sensizliğin verdiği hüzün beni korkutur.
Korktuğum tek şey bir ömür bir b
aşkasıyla birlikte olabilme ihtimalin aslında,
Yalan söylemiyorum, gerçekleri ancak şimdi görebiliyorum.
Görebildiğim tek şey karanlık odamda bir tek senin varlığın.
Sesini duyabilmek için saatlerce gözlerimi kapatıp hayal etmek mi ?
Seninle geçen bütün anılarımı bir araya getirip günlerce düşünmek mi ?
Ağladığım her an sesimi kimseler duymasın diye utanan bir tek ben mi ?
Kelek kadar kısaymış bizim sevgimiz madem, neden diye sakın sorma...
Kategoriler
