Aşk Şiirleri

Sevgisiz insan
susuz bir çöl ve kurumuş bir ağaç

Sevgisiz insan
gülmemiş gözlerinin içi,gülmüşse de inkar etmiş

Sevgisiz insan
yalnızlığın acısını bile çekmemiş,çekememiş
ömrü boyunca kalabalıkmış
kuru kalabalık

Sevgisiz insan
ölmeyi hor görmüş aşağılamış
azrail yolundan çekilmiş bile bile

Sevgisiz insan
sivri bir iğne dinç bir gerçek gibi
batmış hep kendine

Sevgisiz insan
her zaman “birinci tekil şahıs”

Sevgisiz insan
aynalardan
kendinden
ruhundan firari
hep yalın ayak
batmış zamana sivri bir iğne misali

Sevgisiz insan
hep yarım elma
diğer yarısı hiç olmamış

Sevgisiz insan
insansız sevgi kırılgan

Olmaz mı

Sevgisiz İnsan

Yazarın Notu:

Ben ağlamayı değil küfretmeyi ve eyleme dökmeyi severim.Bugün Filistin insanları için olsun ama çok öncelerde başka acılar çeken insanlar için yazılmıştı,şimdi onların olsun. Ne de olsa her zaman aynı senaryo,ezenler,ezilenler ve uzaktan seyredenler.Ezenler bile onurludur halbuki uzaktan seyredenlerin yanında.Kaldı ki ezilenler hem ezenlere hem de izleyenlere aldırmazlar.Umud edilecek pek bir şey kalmamıştır ve onlar herkesten daha iyi bilirler umud edenlerin ilk öleceğini...