Yorgun, mutsuz, umutsuz bir dönemde, aniden girmiştin hayatıma.
Yıllar sonra, ilk defa içimin coştuğunu,
hayata zevkle ve umutla baktığımı hissettim.
Baharın gelişiyle, kış uykusundan uyanan çiçekler gibiydim.
Artık benim için, kış hiç gelmeyecek diyordum.
Seninleyken güneş bir b
aşka güzel doğuyordu.
Seni saatlerde değil, saniyelerde yaşıyordum,
Ağlamayı bile unutmuştum artık, Ağladığım o güne kadar.
Sana borçluydum, yaşadığım tarifsiz hisleri ve güzellikleri
Herşeyimi sana borçluydum.
Oysa Tanrıdan çok şey istememiştim, ama seninle çok şeyi yaşamıştım.
Yaşadıklarımızı hakediyorduk en ufak noktasına kadar, hakkımızdıda zaten.
Zaman bizim zamanımız, sevgi bizim sevgimizdi.
Bizim olmayan evrenin, mutluluk diyarının tek sahibiydik.
Biz bunları koruyamadık, sahiplenemedik. oysa zor kazanmıştık.
Ağlamayacağız diyorduk, ağlıyorum artık
Tükenmez diyorduk, tükendi,
Bitmez diyorduk, bitti.
Bitmeyen , hala bakışlarındaki o masumiyet.
Ve senden sonra yaşanan ızdırap.
22.04.2003
Salı 16.00
Kategoriler
