Yıllar sonra ilk defa karşıma çıkmış bana “git” diyorsun.
Sen gitmenin saatli bir bomba gibi hassas, öüm kadar ciddi olduğunu bildiğin halde, gidip de dönüşün olmadığı bir yola koyulmamı istiyorsun.
Bir görüşte sevmek kolaydır; ama dönüşü ise en zor olanı…
“Seni seviyorum” diyebilmek bir karın ağrısna sebep olsa da “git “ diye duymak kalbe saplanan bir bıçak sancısı…
O kalp kanını kaybederken sevginin, insanda ağzı sütten yanmış gibi köşe bucak kaçıyor sevmekten.
***
Her geliş neşeyle karşılanır bazen, tıpkı doğarken insanın neşeyle karşılanması gibi…
Ve her gidişte hüzünle uğurlanır bazen, tıpkı tabutu omuzlarda bir ölüyü uğurlar gibi…
Sonra da geriye terk edilmiş bir liman gibi yalnız kalıyor insan.
Şimdi ben, gözlerinin o serin sularında çağlarken gözlerini kaçırıyorsun benden.
Susuyorsun.
Dudakların “git” demese de gözlerin “git” diyor.
Dedim ya gitmek zor geliyor,
Acı geliyor insana.
Bu kelimeyi her duyuşumda düş kırıklıkların enkazları altında ezik hissediyorum kendimi.
İçimdeki kül bulutlar kudurmuş dalgalar gibi şiddetli bir gök gürültüsüyle bir yağmuru yağdırıyor.
Sonrada bir selde boğuluyor gözlerim.
Ve ben sırılsıklam bir şehrin ayaş sokaklarında bir hayali kovalıyorum.
Kalbimin buğusuna yazıyorum isminin baş harfini.
Ve kalbimin penceresine çiseleyen yağmurun hüznüne kapılıyorum.
***
Ben bir nehir gibi avuçlarından vücudunun kırımlarına doğru akmak isterken, sen uzak bir ülkenin okyanuslarına akıyorsun.
Yani hep kaçırıyorsun ellerini benden ve bana “git” diyorsun!..
Ve ben “kal “demeni bekler gibi geçiyorum sokaklardan.
Zaten birazdan karanlık çökecek bu şehre.
Ben karanlık olacağım.
Sonra da kör bir karanlığın şah damarlarındaki kanlarına karışacağım.
Sen de yıldızlarını sayacaksın göz yaşlarımın.
Ben, göz kırpacağım sana.
Esrarengiz bir gölgenin hayali olacağım.
Belki de kaldırım taşlarına yaslayacağım çileli başımı.
Bağrına taş basacak bu sokaklar.
Kim bilir bekli de faili meçhul bir cinayete karışacak adım.
Gözümü kan bürüyecek, belki de seri katili olacağım tüm
aşkların.
Şimdi ellerimin kağıt ve kaleme gitmesi gibi bir yalnızlıkta kaybolacağım.
Ve bir bir anlamını yitirecek kelimeler.
Yitirilen sadece onlar olmayacak yitirilen:
Ben,
Sokaklar,
Ve bu şehir olacak…
***
Git diyorsun!..
Gitmek dilimde dolanan bir ateş gibi
Yakacak bu şehri.
Yerle bir olacak,
Tenhalara sinmiş yalnız
aşklar.
Ve yalnızlık fışkıracak ağzından, kulaklarından, burnundan benim.
Tehlikeli şarkılar, şiirler duyacak,
Dayanamayacaksın.
Ayrılık pimi çekilmiş bir bomba gibi,
Ellerinde patlayacak.
Sen toprağı olacaksın,
Ben de sahipsiz bir cesedi olacağım bu şehrin.
Kategoriler
