Kirlenmeliydi her cisim,
her duygu,her beden.
Kirlenmeliydin sen de herkes gibi,
benim gibi...
Arama sakın geçmişi,
pembe değil artık dünya,
kırmızı değil ateş,
mavi değil
aşk aldanma.
Su bile saf değil artık, rengine bakma.
Sen de kirlenmeliydin işte anla...
Bak kayboldu pembeler grileşmiş dünyamda.
Önce ellerim kirlendi,
sonra bedenim.
Duygularım vardı ya hani el değmemiş,
kin değmemiş,tertemiz;
düşman kesildi tüm yüreklere...
Aynalar surat astı bana;
kimindi bu aynadaki yüz,o soluk ten,çatlamış ve titrek dudaklar?
Kimindi boş bakan gözler?
Evet senin değildi artık.
Benim de...
ikimize de ait değildim artık; en koyu renge aittim.
Bütün renklerim kirlendi bak.
Unutma en temiz rengimdin,sen de kirlendin...
Kaçma dur!..
Kaçamazsın bundan da diğer kaçışların gibi,
aldatamazsın bu rengi.
Kabullen artık kirlenmeliydin...
Kirlenmelisin sen..
Karşı koyamıyorum işte kirlenmeli diyorum herşey.
Kirlenmeli.
Kirlenmeli...
Temiz kalmamalı hiçbirşey.
İz kalmalı yüreklerde,
kirlenmeli eller,
kirlenmeli beden.
Kirlenmeli dünya,
kirlenmelisin sen...
Kağıt parçası bile temiz kalmamalı, karalanmalı;yüreğim gibi.
Karalanmalısın sen...
Aşk bile anlamsız temizken, kirlenmeli ihtirasla...
kirlenmeli anlamsız korkularla.
Unutma kirlendikçe anlam kazanıyor hayat,
anlamsızlaşıyor gökkuşağı renklerin.
asilleşiyor herşey karalandıkça...
Hep derdin ya;HER ZAMAN ASİL RENKTİR KARA.
Kategoriler
